चिसो शीतलकुमारको तातो प्रतिक्रिया

प्रधानमन्त्री कार्यालयमा राजकीय सुविधासहितको एउटा पद छ, प्रधानमन्त्रीको राजनीतिक सल्लाहकार ! प्राय सबैजसो प्रधानमन्त्रीले आफ्नो राजनीतिक सल्लाहकार नियुक्त गर्ने चलन छ । तर, प्रधानमन्त्री बन्ने ब्यक्तित्व आफैं, सम्बन्धित पार्टीको शीर्ष ब्यक्तित्व हो । उच्च राजनीतिक ब्यक्तित्व हो । उनलाई सरकारी काम, कर्तव्यमा राजनीतिक सल्लाह दिने सम्बन्धित पार्टीले हो । पार्टीका एक शीर्ष नेता प्रधानमन्त्री हुँदा बाँकी धेरै शीर्षहरूले पार्टीका दैनन्दिन गतिविधि र बैचारिक, सांगठनिक कामको नेतृत्व गरेका हुन्छन् ।

सरकारका दैनिक प्रशासनिक काम बाहेक जनसरोकारका दीर्घकालीन सरकारी नीतिनिर्माण वा तत्कालीन सन्दर्भका राजनीतिक निर्णयहरू गर्ने परिस्थिति आउँदा पहिला पार्टीबाट पारित गर्ने विधि छ, दलीय लोकतन्त्रमा । त्यो भनेको पार्टीको राजनीतिक सल्लाहले अगाडि बढ्ने बिधि हो । त्यसो त राजनीतिक कुशलता निर्माणकै लागि प्रधानमन्त्रीले पार्टी निर्णयकै आधारमा मन्त्रीमण्डलमा अनुकूल टिम बनाएका हुन्छन् । त्यस अर्थमा मन्त्रीमण्डलका सदस्यहरू स्वयं नै प्रधानमन्त्रीका राजनीतिक सल्लाहकार हुन् । यो सरकारमा त माओवादीका दोस्रो बरियताका नेता, वरिष्ठ उपाध्यक्ष नारायणकाजी श्रेष्ठ नै उपप्रधानमन्त्री छन् ।

तैपनि राज्य सुविधाको त्यो पद, प्रायः प्रधानमन्त्रीले उपयोग गरेकै हुन्छन् । सांसद वा मन्त्री बन्न नपाएका आफ्ना निकटवर्ती नेतालाई थान्को लगाउने, जागिर खुवाउने मूल थलो बन्दै आएको त्यो पदमा यसपालि प्रधानमन्त्री प्रचण्डले पार्टीका उपमहासचिव हरिबोल गजुरेल ‘शीतलकुमार’लाई नियुक्त गरेपछि पार्टीभित्र र बाहिर भिन्नभिन्न जिज्ञासाहरू उत्पन्न भएका छन् । प्रचण्ड प्रधानमन्त्री बनेदेखि नै त्यो पदको चर्चामा रहेका गजुरेलले त्यो पद खान्न भन्ने सार्वजनिक उद्घोष गरे पनि सहस्र स्वीकार गरिसकेका छन् ।

०४८ सालमा बाबुराम भट्टराईको पनि नेता बनेर बिद्रोही मसालबाट एकताकेन्द्रमा जोडिंदा सिन्धुली स्थायी घर भएका गजुरेलको सांगठनिक–बैचारिक कौशलताको सर्वत्र प्रसंशा गरिन्थ्यो । जनयुद्धक्रममा कताकती नैतिक आचरणको प्रश्न उठे पनि वैचारिक केन्द्रीकरणको पक्षमा उनी दृढ उभिए । त्यसैले जनयुद्धका क्रममा र शान्तिप्रक्रियापछि महत्वपूर्ण पार्टी जिम्मेवारीमा रहे । पहिलो संबिधानसभामा प्रतिनिधित्व नपाएपछि उनी राष्ट्रिय भूमि आयोगको अध्यक्ष बने । ०७० मा सभासद भई कृषि तथा भूमिसुधार मन्त्री समेत बनेका उनी, ०७४ मा पनि सांसद बने ।

०७९ को चुनावमा सांसदको टिकट नपाएपछि भने उनी पार्टीसँग र अध्यक्ष प्रचण्डसँग बिच्किएका थिए । फरक मतसँग असाध्यै असहिष्णु हुने र आफूलाई केन्द्र बनाएर निर्णय आग्रह गर्ने उनको बिगतदेखिकै चिसो प्रवृत्ति पनि यहीबीचमा छताछुल्ल भएको हो । सांसद जितेर पनि उपल्ला राजनीतिक अवसर नपाएकोमा, प्रतिगमन कि अग्रगमन भन्ने नेकपाको प्रवृत्ति संघर्षमा झण्डै केपी ओली निकट समेत भए उनी । अवसरै अवसरबीच, पछिल्लो पटक भने सांसद टिकट नपाएको झोकमा उनले माओवादी केन्द्र नै समाप्त भइसक्योसम्म भन्न भ्याए ।

सांसद टिकट नपाएकै परिस्थितिबीच पार्टीको कुनै पनि फोरममा कहिल्यै छलफलमा नआएको तर उनले अध्यक्ष प्रचण्डलाई बुझाएको भनिएको फरक मत, आजसम्म कुनै नेताले पढ्न पाएका छैनन् । पछिल्लोपटक ‘तपाईं प्रधानमन्त्रीको राजनीतिक सल्लाहकारमा आइदिनुहोस्’ भनेर स्वयं प्रचण्डले आग्रह गरेको तर आफूले त्यस पदलाई इन्कार गरेको सार्वजनिक बयान गजुरेलले अस्तिको दिनसम्म दिएका थिए । बरु आफ्नो सट्टा, पार्टीका सचिब डिलाराम आचार्यलाई राजनीतिक सल्लाहकार बनाउन सुझाव दिएको उनको भनाइ थियो ।

गजुरेलको अकस्मात राजनीतिक सल्लाहकार स्वीकारोक्तिलाई उनको ‘पावर एक्सरसाइज इन्ज्वाइ पर्सनालिटी’कै रुपमा बुझ्न सकिन्छ । जे होस, माओवादी केन्द्र नै समाप्त भइसक्यो भनेका उनले पार्टीका तर्फबाट राम्रो जागिर पाएका छन् । उनीसँग बर्षौंबर्ष साथमै रहेका तर उनको असहिष्णु प्रवृत्तिमा कुनै सुधार नभएकोमा वाक्कदिक्क बनेका सिन्धुलीका एक नेताका नजरमा, ‘गजुरेलको राजनीतिक सल्लाहकार नियुक्ति, जुनकिरीको पिँधले स्वर्ग कहिल्यै उज्यालो हुँदैन ।’

सम्बन्धित समाचार

जालझेलको राजनीतिले अभिशप्त देश र जनता

जसपाको विधान अधिवेशन व्यवस्थापन समितिको बैठक बस्दै

अब ४ दिनभित्रै सरकारलाई पूर्णता दिन्छु : प्रधानमन्त्री प्रचण्ड

प्रधानमन्त्री प्रचण्डलाई दोस्रो पटक विश्वासको मत